τιτανούχος

-α, -ο, θηλ. και -ος, Ν

αυτός που περιέχει τίτανο, ασβέστη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τίτανος «γύψος». Η λ. μαρτυρείται από το 1867 στον Δ. Πετρούλια].